نوای استدیویی مداحی زیبای حاج حمیدرضا شاهمیرزایی - شام غریبان محرم 91 - حسینیه محله دروازه بیدگل - تنظیم توسط ستاره امید

دانلود

بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌
 
عید بسیار بزرگ و مسعود میلاد حضرت خاتم‌الاوصیا، حضرت ولىّ‌عصر و صاحب‌الزّمان ارواحناله‌الفداوعجّل‌اللَّه‌تعالى‌له‌الفرج را به شما برادران و خواهران عزیزى که در این‌جا تشریف دارید، بخصوص برادران و خواهرانى که از راههاى دور تشریف آورده‌اند و بالاخص به خانواده‌هاى معظّم شهدا و جانبازان و ایثارگران و همچنین به همه ملت ایران و به همه شیعیان عالم و به همه کسانى که در هر نقطه عالم، از ستم و ظلمات حکومتهاى طاغوتى رنج مى‌برند و امیدى مى‌طلبند، تبریک عرض مى‌کنم.
 
یکى از مهمترین روزهاى سال، روز نیمه شعبان است که هم مصادف با ولادت ذى‌جود و مسعود حضرت بقیةاللَّه ارواحنافداه شده است و هم شب و روز نیمه شعبان - با قطع نظر از ولادت این بزرگوار در این شب و روز - از لیالى و ایام متبرّکند. شب نیمه شعبان، شب بسیار متبرّکى است. تالى‌تلوّ لیالى قدر و وقت توجّه و تذکّر و توسّل به ذیل عنایات بارى‌تعالى و طلب و درخواست است. اعمال و ادعیّه‌اى هم دارد که اگر موفّق شده‌اید و آنها را انجام داده‌اید، ان‌شاءاللَّه مشمول قبول پروردگار باشد. اگر کسانى هم غفلت کردند و توجّه نداشتند، به یاد نگهدارند که همه سال، شب نیمه شعبان را مغتنم بشمارند.
 
مسأله ولادت حضرت مهدى علیه‌الصّلاةوالسّلام‌وعجّل‌اللَّه‌تعالى‌فرجه‌الشّریف، از این جهت هم حائز اهمیت است که مسأله انتظار و دوران موعود را که در مذهب ما، بلکه در دین مقدّس اسلام ترسیم شده است - دوران موعود آخرالزّمان؛ دوران مهدویت - ما به یاد بیاوریم، روى آن تکیه کنیم و بر روى آن مطالعه و دقّت و بحثهاى مفیدى انجام گیرد.
 
همه عقاید سازنده، مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است. برادران و خواهران عزیز! این نکته بسیار مهمّى است. توجّه بفرمایید که ما امروز چقدر باید هوشیار باشیم! دشمنان سراغ مجموعه احکام و مقرّرات اسلام رفتند - هر عقیده، هر توصیه‌اى از شرع مقدّس که در زندگى و سرنوشت آینده فرد و جماعت و امّت اسلامى تأثیر مثبتِ بارزى داشته است - و به نحوى با آن کلنجار رفتند، تا اگر بتوانند، آن را از بین ببرند؛ اگر نتوانند، روى محتوایش کار کنند!
 
خوب، ممکن است شما بگویید که «مگر دشمن چه‌کاره است؟ چطور دشمن مى‌تواند عقاید اسلامى را کارى کند که از استفاده مردم خارج شود؟» نه؛ این خطاست. دشمن مى‌تواند؛ منتها نه در کوتاه‌مدّت، بلکه در طول سالهاى متمادى. گاهى دهها سال زحمت مى‌کشند، براى این‌که بتوانند یک نقطه درخشان را کور، یا کمرنگ کنند، یا نقطه تاریکى را به وجود آورند! سالهاى متمادى مى‌نشینند و پول خرج مى‌کنند! یکى زحمت مى‌کشد و تلاش مى‌کند، ولى توفیق نمى‌یابد؛ بعد از او کسان دیگرى مى‌آیند. روى عقاید دنیاى اسلام، از این‌گونه کارها خیلى شده است. روى عقیده توحید، عقیده امامت و اخلاقیّات اسلامى - معناى صبر، معناى توکّل، معناى قناعت - کار کرده‌اند!
 
همه اینها نقاط برجسته‌اى هستند که اگر ما مسلمانان درست به حقیقتشان توجّه کنیم، تبدیل به یک موتور حرکت‌دهنده جامعه اسلامى مى‌شود؛ ولى وقتى روى آن کار کردند و آن را خراب و معناى آن را عوض کردند و در ذهنها به صورت دیگرى جا انداختند، همین موتور محرّک، به یک داروى مخدّر و خواب‌آور تبدیل مى‌گردد. این‌گونه است!
 
در مورد ماجراى اعتقاد به مهدى موعود - یعنى این‌که در آخرالزّمان از خاندان پیامبر، شخصى ظهور مى‌کند که دنیا را از عدل، از دادگسترى و از نیکى پُر مى‌سازد و تبعیضها، ظلمها، سوءاستفاده‌ها و فاصله‌هاى طبقاتى را از بین مى‌برد - نیز خیلى کار کرده‌اند.
 
این عقیده که همه مسلمانان هم به آن معتقدند، مخصوص شیعه نیست. البته در خصوصیات و جزئیّاتش، بعضى فِرَق، حرفهاى دیگرى دارند؛ اما اصل این‌که چنین دورانى پیش خواهد آمد و یک نفر از خاندان پیامبر چنین حرکت عظیم الهى را انجام خواهد داد و «یملأاللَّه به الارض قسطاً و عدلاً کما ملئت جوراً و ظلماً»(1)، بین مسلمانان متواتر است. همه، این را قبول دارند. خوب؛ این عقیده از آن عقاید بسیار کارگشاست که من مختصرى راجع به آن عرض خواهم کرد. به دلیل همین که کارگشاست، دشمنان از یک طرف و البته دوستان نادان هم از طرف دیگر بر آن مى‌تازند. گاهى دوستان نادان، از روى نادانى و بر اثر بى‌توجّهى، کارى مى‌کنند که هیچ دشمن دانایى به آن خوبى نمى‌تواند ضربه بزند!
 
حال بحث ما در مورد دشمنان داناست که سراغ این عقیده آمدند. من سندى را دیدم که مربوط به دهها سال قبل؛ یعنى اوایل ورود استعمار به شمال آفریقاست. کشورهاى شمال آفریقا، گرایش بسیارى به اهل بیت دارند. مذهبشان هر مذهبى از مذاهب اسلامى که هست باشد؛ اما محبِ‌ اهل بیتند. در کشورهاى سودان و مغرب و غیره عقیده به مهدویّت خیلى پُررنگ است. آن زمان که استعمار وارد مناطقِ مذکور شد - که ورود استعمار به آن مناطق در قرن گذشته است - یکى از مسائلى که مزاحم استعمار شد، عقیده به مهدویّت بود!
 
در سندى که من دیدم، بزرگان استعمار و فرماندهان استعمارى توصیه مى‌کنند که ما باید کارى کنیم که عقیده به مهدویّت، بتدریج از بین مردم زایل شود! آن روز استعمارگران فرانسوى و انگلیسى در بعضى کشورهاى آن مناطق افریقایى بودند - فرقى نمى‌کند که استعمار از کجا باشد - استعماران خارجى، قضاوتشان این بود که تا وقتى عقیده به مهدویّت در بین این مردم رایج است، ما نمى‌توانیم کشورهایشان را درست در اختیار گیریم!
 
ببینید، عقیده به مهدویّت چقدر مهمّ است! چقدر خطا مى‌کنند کسانى که به اسم روشنفکرى و به عنوان تجدّدطلبى مى‌آیند و عقاید اسلامى را بدون مطالعه، بدون اطّلاع و بدون این‌که بدانند چه‌کار مى‌کنند، مورد تردید و تشکیک قرار مى‌دهند! اینها همان کارى را که دشمن مى‌خواهد، راحت انجام مى‌دهند! عقاید اسلامى این‌گونه است. خوب؛ حالا چرا این کار را انجام مى‌دهند؟
 
چند خصوصیت در عقیده مهدویّت هست که این خصوصیات براى هر ملتى، به منزله خون در کالبد و در حکم روح در جسم است. یکى، امید است. گاهى اوقات دستهاى قلدر و قدرتمند، ملتهاى ضعیف را به جایى مى‌رسانند که امیدشان را از دست مى‌دهند. وقتى امید را از دست دادند، دیگر هیچ اقدام نمى‌کنند؛ مى‌گویند چه فایده‌اى دارد؟ ما که دیگر کارمان از کار گذشته است؛ با چه کسى در بیفتیم؟ چه اقدامى بکنیم؟ براى چه تلاش کنیم؟ ما که دیگر نمى‌توانیم!
 
این، روح ناامیدى است. استعمار این را مى‌خواهد. امروز استکبار جهانى مایل است که ملتهاى مسلمان و از جمله ملت عزیز ایران، دچار روح ناامیدى شوند و بگویند: دیگر نمى‌شود کارى کرد؛ دیگر فایده‌اى ندارد! مى‌خواهند این را به زور در مردم تزریق کنند. ما که در جریان خبرهاى تبلیغاتى و زهرآگین دشمنان قرار داریم، به عیان مى‌بینیم که اغلب خبرهایى که تنظیم مى‌کنند، براى مأیوس کردن مردم است. مردم را از اقتصاد و از فرهنگ مأیوس کنند، متدیّنین را از گسترش دین مأیوس کنند، آزادى‌طلبان و علاقه‌مندان به مسائل فرهنگى و سیاسى را از امکان کار سیاسى، یا کار فرهنگى مأیوس کنند و آینده را در نظر افرادى که چشم به آینده دوخته‌اند، تیره و تار جلوه دهند! براى چه؟ براى این‌که جوشش و امید را از این مجموعه انسانى که با امید کار مى‌کند، بگیرند و آن را به یک موجود مرده، یا شبیه مرده تبدیل کنند، تا بتوانند هر کارى که مایلند انجام دهند! با یک ملت زنده که نمى‌توانند هر کارى بخواهند، انجام دهند. به یک جسم بى‌هوشِ مدهوشِ بى‌حسّى که کنجى افتاده است، هر کس هرچه دلش خواست، مى‌تواند تزریق کند؛ با آن هر کارى مى‌توانند بکنند؛ اما با یک موجود سرحالِ زنده باهوشِ متحرّکِ فعّال که نمى‌توانند هر کارى را انجام دهند!
 
یک ملت نیز همین‌طور است. با ملت مسلمان و انقلابى ایران - این مردمى که در سایه جمهورى اسلامى زندگى مى‌کنند - نمى‌توانند هر کارى را انجام دهند. ملتى است بیدار، زنده، متوجّه که قدر خودش را مى‌داند، قدرت و عزّت خودش را مى‌داند، با دنیا آن‌طور که شایسته خود اوست، رفتار مى‌کند؛ نتیجه را هم مى‌بینید.
 
اگر ملتى براى خودش تحرّکى نداشت و ارزش و آینده‌اى براى خود قائل نبود، دشمنان مى‌توانند بیایند و برایش نقشه بکشند، به او توصیه کنند، به جاى او تصمیم بگیرند و عمل کنند! بدون هیچ مانعى این کارها را مى‌توانند انجام دهند. این ناشى از عدم تحرّک است. عدم تحرّک، ناشى از عدم امید است. لذا سعى مى‌کنند مردم را ناامید کنند! شما بدانید.
 
امروز هر نفَسى و هر حنجره‌اى که براى ناامید کردن مردم بدَمد و به صدا درآید بدانید که در اختیار دشمن است؛ چه خودش بداند، چه خودش نداند! هر قلمى که کلمه‌اى را در جهت ناامید و مأیوس کردن مردم روى کاغذ بیاورد، متعلّق به دشمن است. چه صاحب این قلم بداند، چه نداند، دشمن از او استفاده مى‌کند.
 
آن وقت اعتقاد به مهدویّت و به وجود مقدّس مهدى موعود ارواحنافداه، امید را در دلها زنده مى‌کند. هیچ‌وقت انسانى که معتقد به این اصل است، ناامید نمى‌شود. چرا؟ چون مى‌داند یک پایان روشنِ حتمى وجود دارد؛ برو برگرد ندارد. سعى مى‌کند که خودش را به آن برساند.
 
پس، عقیده این است. البته وقتى نتوانستند این عقیده را از مردم بگیرند، مى‌کوشند آن را در ذهنهاى مردم خراب کنند. خراب کردن این عقیده چگونه است؟ به این صورت است که بگویند امام زمان مى‌آید و همه کارها را درست مى‌کند! این، خراب کردن عقیده است. این، تبدیل کردن موتور محرّکى به یک چوب لاى چرخ است؛ تبدیل کردن یک داروى مقوّى، به یک داروى مخدّر و خواب‌آور است.
 
امام زمان مى‌آید انجام مى‌دهد، یعنى چه؟! امروز تکلیف شما چیست؟ شما امروز باید چه بکنى؟ شما باید زمینه را آماده کنى، تا آن بزرگوار بتواند بیاید و در آن زمینه آماده، اقدام فرماید. از صفر که نمى‌شود شروع کرد! جامعه‌اى مى‌تواند پذیراى مهدى موعود ارواحنافداه باشد که در آن آمادگى و قابلیت باشد، والّا مثل انبیا و اولیاى طول تاریخ مى‌شود. چه علّتى داشت که بسیارى از انبیاى بزرگ اولى‌العزم آمدند و نتوانستند دنیا را از بدیها پاک و پیراسته کنند؟ چرا؟ چون زمینه‌ها آماده نبود. چرا امیرالمؤمنین على‌بن‌ابى‌طالب علیه‌الصّلاةوالسّلام در زمان خودش؛ در همان مدّت کوتاه حکومت با آن قدرت الهى، با آن علم متّصل به معدن الهى، با آن نیروى اراده، با آن زیباییها و درخشندگیهایى که در شخصیت آن بزرگوار وجود داشت و با آن توصیه‌هاى پیامبر اکرم درباره او - نتوانست ریشه بدى را بخشکاند؟
 
خودِ آن بزرگوار را از سر راه برداشتند! «قتل فى محراب عبادته لشدّة عدله(2)». تاوان عدالت امیرالمؤمنین، جان امیرالمؤمنین بود که از دست رفت! چرا؟ چون زمینه، زمینه نامساعد بود. زمینه را نامساعد کرده بودند. زمینه را زمینه دنیاطلبى کرده بودند! آن کسانى که در اواخر یا اواسط حکومت علوى مقابل امیرالمؤمنین صف‌آرایى کردند کسانى بودند که زمینه‌هاى دینیشان زمینه‌هاى مستحکم و مادّه غلیظِ متناسبِ دینى نبود. عدم آمادگى، این‌طور فاجعه به بار مى‌آورد!
 
آن وقت اگر امام زمان علیه‌الصّلاةوالسّلام در یک دنیاى بدون آمادگى تشریف بیاورند، همان خواهد شد! باید آمادگى باشد. این آمادگى چگونه است؟ این، همانى است که شما نمونه‌هایى از آن را در جامعه خودتان مشاهده مى‌کنید. امروز در ایران اسلامى چیزهایى از درخشندگیهاى معنوى وجود دارد که در هیچ‌جاى دنیا نیست. تا آن‌جایى که ما خبر و گزارش و اطّلاع داریم؛ از قضایاى دنیا بى‌خبر هم نیستیم.
 
امروز در کجاى دنیا جوانانى پیدا مى‌شوند که روى شهوات نفس و روى مادّیگرى پا بگذارند و سراغ معنویات بروند؟ البته گاهى یک جوان، دو جوان، یا یک آدم استثنایى گوشه‌اى هست - همه جاى دنیا پیدا مى‌شود - اما این‌که عدد عظیمى از یک نسل، این‌طور باشند، کجاى دنیا هست؟ هیچ جا؛ این‌جا هست! بعضى خیال مى‌کردند که مخصوص دوران جنگ است. البته در دوران جنگ، زمینه‌هاى مناسبترى بود، برجستگى آن هم بیشتر بود؛ لیکن این‌طور نیست که بعضى خیال مى‌کردند. امروز هم هستند. امروز جوانان خوب، جوانان مؤمن، حزب‌اللهى، با گذشت از شهوات نفسانى و انسانهایى که داراى گذشت از پول و کسب ثروت و درآمد باشند، زیاد هستند؛ در حالى که البته عدّه‌اى هم به دنبال این امکانات مى‌دوند و فضا را خراب مى‌کنند! عدّه‌اى با بلندنظرى، باتقوا و با بى‌اعتنایى به این زخارف، حرکت مى‌کنند. اینها مخصوص این کشور است. پس مى‌شود قدم به قدم به سمت صلاح پیش رفت.
 
زنان نیز همین‌طور. شاید بشود گفت که مجموعه زنان کشور ما از همه جاى دنیا بهترند. وقت کار که مى‌رسد - کار سیاسى، کار فرهنگى و کار تشکیلاتى - جلو هستند؛ وقت جهاد که مى‌رسد، فرزندان خودشان را به دست خودشان به جبهه مى‌فرستند و وقت خانه‌دارى و تربیت اولاد که مى‌رسد، کدبانوهاى خانه‌دارند!
 
همه اینها در دنیا کمیاب است. اینها خیلى ارزش است؛ اینها تربیت اسلام است؛ اینها همه امیدبخش است. همینها موجب شده است که بحمداللَّه امروز نتایج مثبت را هم مى‌بینید. البته ما همیشه این را گفته‌ایم، بارها تکرار کرده‌ایم؛ حال خود ملت ایران، تدریجاً عزّت سیاسى‌شان را در دنیا مى‌بینند. ما همیشه مى‌گفتیم که بحمداللَّه ملت ایران - و به تبع ملت ایران، دولت ایران و مسؤولین کشور - در سطح دنیا عزیزند.
 
بعضاً در گوشه و کنار، پوزخندى مى‌زدند که «بله؛ مرتّب از مردم خودتان، از کشور خودتان و از خودتان تعریف کنید!» بفرمایید؛ امروز همه این را مى‌بینند. این کنفرانس را دیدید! قبل از کنفرانس هم قضایاى دیگرى بود که ملت ایران آنها را مشاهده کرد. بحمداللَّه این کشور، کشورى عزیز و مقتدر است؛ کشورى است که دشمنانش هم اعتراف مى‌کنند که برجسته و داراى ملتى بزرگ است و مسؤولینش بااخلاص، مؤمن، علاقه‌مند و تابع اسلامند. همه اینها از برکات است.
 
پس مى‌شود زمینه‌ها را فراهم کرد. وقتى چنین زمینه‌هایى ان‌شاءاللَّه گسترش پیدا کند، زمینه ظهور حضرت بقیةاللَّه ارواحنافداه نیز پدید مى‌آید و مسأله مهدویت - این آرزوى دیرین بشر و مسلمین - تحقّق مى‌یابد.
 
امیدواریم که ملت ایران، مشمول توجّهات آن بزرگوار باشند. ان‌شاءاللَّه همه شما و همه ما، هم این توفیق را پیدا کنیم که روزى در رکاب آن بزرگوار باشیم، براى خدا تلاش و مجاهدت کنیم، در مقابل چشم آن بزرگوار، در راه خدا جانمان را از دست بدهیم و به فیض شهادت برسیم - که بزرگترین شرف و افتخار است - و هم تا قبل از ظهورشان، در زمان غیبت، خداى متعال توفیق دهد که ما سربازان آن بزرگوار، متوسّل و متذّکرِ آن بزرگوار باشیم و اُنس و رابطه قلبى و روحى با آن بزرگوار برقرار کنیم. اگر شما از این طرف اُنس داشتید، از آن طرف هم جلب توجّه، جلب تذکّر و جلب لطف و محبت خواهد شد. امیدواریم ان‌شاءاللَّه همه مشکلات، همه موانع و همه سختیها و رنجها، به برکت این ارتباط طرفینى، با فضل الهى و با دست قدرت پروردگار از بین برود.
 
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

منبع : .www.khamenei.ir

ایران: از اونجایی که رئیس‌جمهور سرش خیلی شلوغه و ما هم دوست داریم قوه مجریه با سایر قوا تعامل کنه! و تنهایی کار نکنه، تصمیم گرفتیم طرح جدید اختیارات رئیس‌جمهور رو تعیین کنیم.

البته این طرح فعلاً تا 24 خرداد 92 اعمال می‌شه و ادامه این طرح بشدت بستگی به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری 92 داره!
1- در این طرح ضمن تأکید بر شخصیت رئیس‌جمهور به‌عنوان دومین مقام رسمی کشور، اختیار تعیین وزرا به هیأتی مرکب از چند عضو هیأت رئیسه مجلس و… واگذار می‌شود. ضمناً عزل و استعفای وزیر نیز باید به تأیید این هیأت برسد و رئیس‌جمهور حق دخالت در کارهای وزیر را ندارد و حق نداره بهشون بگه بالای چشمتون ابروست!
2- اگر مشخص شود وزیری در طول مدت وزارتش اهل تعامل نیست! و به دولت نزدیک است، باید سریعاً استیضاح و برکنار شود!
3- رئیس‌جمهور به‌عنوان دومین مقام رسمی کشور حق تعیین استاندارها را نداشته و این امر مهم به هیأتی مرکب از مسئول دفتر رئیس مجلس، راننده چند تن از نماینده‌های دارای حق وتو و مسئولان چند سایت خاص واگذار می‌شود!
4- توهین به شخص رئیس‌جمهور (هر چی دلتون خواست بگید) حق طبیعی منظومه کیهان، هر نماینده مجلس و سایت‌های خاص است و کسی حق دخالت در این مسائل را ندارد. بدیهی است هرگونه انتقاد از دیگران در حکم برهم زدن امنیت ملی، وحدت قوا و ... تلقی می‌شود و باید بشدت با آن برخورد شود!
5- سفرهای استانی و خارج از کشور رئیس‌جمهور باید به تأیید هیأتی از جمعیت رهپولان- پسرخاله همیشه مخالف- خبرنگار سایت خاص و... برسد. رئیس‌جمهور باید شخصاً در این هیأت حضور یافته و علت سفر خود را توضیح دهد.
6- در صورت تشخیص نماینده‌های دارای سایت و روزنامه و نیز نتایج نگران‌کننده نظرسنجی‌ها، اختیارات رئیس‌جمهور به دیگران واگذار می‌شود!

ای بابا ! جهان تموم نشد که!!!!

اونایی که این چن وقته یه سری چرت و پرت درمورد پایان جهان رو باور کرده بودند، یه کم مطالعات عقیدتی خودشون رو بیشتر کنند...

ایشالا بزودی یه مطلب درمورد پشت پرده این پیش گویی های بی پایه و اساس براتون مینویسم.

حالا واقعا تموم نشد؟!!!!

دیدبان: آیت‌الله حسینعلی منتظری در اواخر آذر ماه 1388 و در زمانی که به عنوان پدر معنوی جنبش سبز شناخته می‌شد دار فانی را وداع گفت و مجال نیافت تا پیچیده شدن طومار جنبش سبز را با حضور پرشور و قاطع مردم در 9 دی نظاره کند؛ منتظری در روزهایی از عمر خود را به دستور شورایعالی امنیت ملی کشور به ریاست سیدمحمد خاتمی در حصر گذرانید. یکی از مسائلی که منتسبین و طرفداران منتظری بدان تأکید می‌ورزیدند این بود که چرا نظام به نامه 8 فروردین امام عمل نمی‌کند و اجازه نداد که آیت‌الله منتظری فقیهى باشد «که نظام و مردم از نظرات شما استفاده کنند». در یادداشت ذیل به این سوال پاسخ داده خواهد شد.

در اواخر حیات بابرکت حضرت امام خمینی، ایشان تصمیم نهایی را برای برکناری آیت‌الله منتظری از جانشینی رهبری گرفتند و چون حجت را برخویش تمام دیدند با « با دلى پر خون و قلبى شکسته» به نگارش نامه ای مشغول شدند و در آن به صراحت به منتظری نوشتند که « از آنجا که روشن شده است که شما این کشور و انقلاب اسلامى عزیز مردم مسلمان ایران را پس از من به دست لیبرال‌ها و از کانال آنها به منافقین مى‏سپارید، صلاحیت و مشروعیت رهبرى آینده نظام را از دست داده‏ اید»؛ نامه 6 فروردین امام سرشار از مفاهیم انقلابی بود و منتظری و همفکرانش کسانی نبودند که تاب تحمل این انتقادات امام را داشته باشند:

شما در اکثر نامه ها و صحبت ها و موضعگیری هایتان، نشان دادید که معتقدید لیبرال ها و منافقین باید بر کشور حکومت کنند...

به قدری مطالبی که می گفتید دیکته شده منافقین بود که من فایده ای برای جواب به آنها نمی دیدم...

در مسأله مهدی هاشمی قاتل، شما او را از همه متدینین متدین‌تر می‌دانستید و با این که برایتان ثابت شده بود که او قاتل است، مرتب پیغام می‌دادید که او را نکشید...

حضرت امام در نامه خود به منتظری همچنین نوشتند که « با دلی شکسته و سینه‌ای گداخته از آتش بی مهری ها با اتکا به خداوند متعال به شما که حاصل عمر من بودید چند نصیحت می‌کنم دیگر خود دانید:

1. سعی کنید افراد بیت خود را عوض کنید تا سهم مبارک امام بر حلقوم منافقین و گروه مهدی هاشمی و لیبرال ها نریزد.

2. از آنجا که ساده لوح هستید و سریعا تحریک می‌شوید در هیچ کار سیاسی دخالت نکنید، شاید خدا از سر تقصیرات شما بگذرد.

3. دیگر نه برای من نامه بنویسید و نه اجازه دهید منافقین هر چه اسرار مملکت است را به رادیوهای بیگانه دهند.

4. نامه‌ها و سخنرانی‌های منافقین که به وسیله شما از رسانه‌های گروهی به مردم می‌رسید؛ ضربات سنگینی بر اسلام و انقلاب زد و موجب خیانتی بزرگ به سربازان گمنام امام زمان-روحی له الفدا- و خون‌های پاک شهدای اسلام و انقلاب گردید...»

ادامه مطلب...

کلمات کلیدی :

مشاهده بقیه روزنامه ها

چرا 21 دسامبر ، 2012، توسط بسیاری به عنوان روز فاجعه انتخاب شده؟ این موضوع به طور عمده ای ریشه در محاسبات تقویمهای قوم مایای باستان دارد.
مردم مایا در آمریکای مرکزی زندگی می کردند، اوج تمدن آن ها از 250 قبل از میلاد تا 900 میلادی بود. کشیشان مایایی سیستم تقویمی مرتبط با مشاهدات نجومی را ابداع کرده بودند که برخی بر این باورند دقیق تر از تقویمی بوده که امروزه استفاده می کنیم.. این به رغم این واقعیت بود که آن ها تلسکوپ نداشتند، و با استفاده از چشم غیر مسلح به مطالعه آسمان می پرداختند. 

ادامه مطلب...

کلمات کلیدی :

به گزارش خبرگزاری فارس، پرسش‌ها و پاسخ‌های زیر به دلیل استقبال مردم از پیاده‌روی اربعین توسط خبرنگار فرهنگ نیوز آماده شده است. در طول این مصاحبه سعی شده تمامی سؤالاتی پاسخ داده شود که ممکن است به ذهن مخاطبانی خطور کند که برای اولین بار به پیاده‌روی اربعین می‌روند.

* از کجا تا کجا باید پیاده برویم؟

ـ زائران ایرانی معمولاً از نجف تا کربلا را پیاده طی می کنند اما برخی از هیئات مسیر بغداد تا کربلا را طی می کنند. این درحالی است که تمامی ورودی های شهر کربلا میزبان زائرین اربعین حسینی است.

ادامه مطلب...

کلمات کلیدی :

در کرمانشاه هستیم. حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین اشرفی اصفهانی، فرزند ارشد چهارمین شهید محراب، ما را به منزل پدری دعوت می‌کند تا خاطراتی از مراودات رهبر معظم انقلاب و شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی را مرور کنیم.

نخستین آشنایی
هنگامی که آیت‌الله بروجردی مرحوم پدر ما را به کرمانشاه فرستادند، حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در مشهد بودند. آن موقع من در سفری به همراه مرحوم پدرم به منزل یکی از علمای بزرگ مشهد رفتیم. دهه‌ی محرم بود و چند نفر آن‌جا منبر می‌رفتند؛ از جمله آقای طبسی و رهبر معظم انقلاب. مرحوم پدر ما پای منبر ایشان نشستند و بعد به من گفتند این آقای «آسید علی آقا» عجب منبریِ خوبی است. آن موقع پدر ما در کرمانشاه، نماینده‌ی آیت‌الله بروجردی بودند و آقا را ندیده بودند. بعد از این‌که منبر تمام شد، آقا تشریف آوردند نزد پدر ما و از آن موقع ارتباط پدر ما و مقام معظم رهبری شروع شد. این ماجرا حدوداً به 45 سال پیش بازمی‌گردد.

هجرت به کرمانشاه به امر آیت‌الله‌العظمی بروجردی
شهید اشرفی اصفهانی به امر مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی و برای اداره‌ی حوزه‌ی علمیه‌ای که مرحوم آقای بروجردی در کرمانشاه ساخته بودند، از قم به این شهر اعزام شدند. در آن هنگام بنده در مدرسه‌ی فیضیه قریب به 19 سال بود که با پدرم در حجره‌ای زندگی می‌کردیم و والده و اخوان و همشیره‌های من در اصفهان بودند. در واقع مرحوم پدر از نظر مالی قدرت پرداخت اجاره نداشتند که بتوانند خانواده را در قم سکونت بدهند.

عکس: دیدار هنگام ورود رهبر انقلاب به کرمانشاه؛ فرودگاه شهید اشرفی اصفهانی
البته مرحوم پدر تمایل داشتند که در قم بمانند اما آیت‌الله بروجردی به پدر فرمودند که من اگر استاد و مرجع تو هستم، می‌گویم وظیفه داری که بروی. مرحوم والد ما آمدند حجره و گفتند ما باید به کرمانشاه برویم و بدون این‌که با مادرمان در اصفهان صحبت کنند، آماده‌ی حرکت شدند.

با یک اتوبوس که 24 روحانی برجسته از قم در آن حاضر بودند، به سمت کرمانشاه حرکت کردیم. خطیب مشهور مرحوم آقای فلسفی هم در این جمع بودند. وقتی به کرمانشاه رسیدیم، مثل وضعیت حکومت نظامی خیابان‌ها را بسته بودند و نیروهای نظامی با تجهیزات در خیابان بودند. مردم هم که مقلد آقای بروجردی بودند و به ایشان علاقه‌ی بسیار زیادی داشتند، برای استقبال از ما کنار خیابان‌ها ایستاده بودند و صلوات می‌فرستادند.

آمدیم و در حوزه‌ی علمیه مستقر شدیم. مرحوم والد ما ظهرها و شب‌ها در این محل نماز جماعت می‌خواندند. قریب سی سال ایشان در این مسجد و مدرسه نماز خواندند. حتی آن جمعه‌ای که ایشان شهید شدند، شب قبلش در مسجد نمازشان را خواندند و ظهر فردا بعد از اقامه‌ی نماز جمعه به شهادت رسیدند.

سرِ راه کربلا، می‌آییم کرمانشاه
شهید محراب مقید بودند که از افراد سرشناس و افرادی که به حضرت امام رحمه‌الله ارادت داشتند برای تبلیغ دعوت نمایند. لذا شخصیت‌هایی همچون آقای فلسفی، آیت‌الله جنتی، آیت‌الله یزدی، آیت‌الله گرامی، مرحوم کافی و مرحوم طالقانی به دعوت مرحوم پدر به کرمانشاه می‌آمدند و منبر می‌رفتند. به همین دلیل مرحوم پدر از آیت‌الله خامنه‌ای دعوت کردند تا برای سخنرانی و تبلیغ به کرمانشاه بیایند.
 
ایشان ابتدا از این دعوت استقبال کردند، اما بعدها چون فعالیت‌های ایشان در مشهد زیاد بود و جلسات زیادی هم داشتند و کم‌کم مبارزات ایشان علیه رژیم ستمشاهی هم شدت گرفت، به همین خاطر به مرحوم پدر پیغام دادند که فعلاً از آمدن به کرمانشاه معذورند. پس از انقلاب هم که رفت و آمد خانوادگی برقرار شد، وقتی والد ما برای آمدن به کرمانشاه از ایشان دعوت کردند، گفتند من گرفتارم و ان‌شاءالله زمانی که خواستیم برویم کربلا، سر راه می‌آییم کرمانشاه.

شما آقای خامنه‌ای هستید؟
هنگامی که رهبر انقلاب، نماینده‌ی امام خمینی رضوان‌الله‌علیه در جبهه‌های جنگ بودند، دو بار به منزل ما آمدند. در یکی از این دیدارها آقا چون با لباس نظامی و کلاه مخصوص بودند، پدرمان ابتدا ایشان را نشناختند. اما پس از چند لحظه مرحوم ابوی ‌پرسیده بودند شما آقای خامنه‌ای هستید؟ آقا هم پاسخ می‌دهند بله و برای دیدن شما آمده‌ام. بعد که ایشان داخل منزل آمده بودند، والده‌ی ما برایشان چای آوردند. والده تعریف می‌کردند که مرحوم پدر به دلیل کهولت سن، با دستانی لرزان یک چای و یک بسته گز جلوی آقا گذاشتند که بعدها نیز حضرت آقا به این خاطره اشاره کردند.

یک رأی دارم که آن را به شما می‌دهم
مرحوم پدر ما در سال 1360 وقتی متوجه شدند که قرار است آیت‌الله خامنه‌ای کاندیدای رئیس‌جمهور شوند، به ایشان زنگ زدند و فرمودند که من شنیدم شما قصد دارید برای ریاست‌جمهوری کاندیدا شوید و خواستم تصریح کنم که شما وظیفه دارید در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کنید و ما هم با تمام وجود حمایت می‌کنیم. ایشان به مردم هم سفارش می‌کردند که شما به نماینده‌ی امام رضوان‌الله‌علیه و نائب بر حق او رأی بدهید. می‌گفتند رأی به ایشان رأی به اسلام و قرآن است. این عین جملات ایشان است که به صورت کتاب هم چاپ شده است. بر همین اساس رأی آقا در کرمانشاه بعد از تهران از دیگر شهرها بالاتر بود.

در روز انتخابات وقتی بعد از خطبه‌های نمازجمعه صندوق‌های رأی را آماده کردند، ایشان گفتند می‌خواهم به کسی رأی بدهم که وارث پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و ائمه علیهم‌السلام است و من با تمام وجود از او حمایت خواهم کرد. ایشان ‌گفت من شخصاً یک رأی دارم و رأی خودم را به حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید علی خامنه‌ای خواهم داد و بعد همه‌ی مردم صلوات فرستادند.
 
پیش از اعلام نتایج همان انتخابات هم آقای اشرفی اصفهانی فرمودند که قطعاً آقای خامنه‌ای نفر اول خواهد شد و در این موضوع شک نکنید. شب که تلویزیون اعلام کرد ایشان بیشترین رأی را آورده‌اند، شهید محراب رو به ما فرمودند: ماشین را آماده کنید؛ من می‌خواهم به تهران بروم و از نزدیک تبریک بگویم. ما این پیرمرد 80 ساله را با ماشین به تهران بردیم. به دفتر حضرت آقا که رسیدیم، چون به ایشان گفته بودند که آقای اشرفی از کرمانشاه آمده‌اند و می‌خواهند حضوری به شما تبریک بگویند، آقا از دفترشان بیرون آمده بودند و دم در ایستاده بودند. من و اخوی هم همراه پدر بودیم. خلاصه آقا آمدند و دست حاج‌آقا را گرفتند و از پای پله‌ها ایشان را به داخل دفتر بردند. ایشان به مرحوم پدر ما فرمودند: حاج‌آقا من راضی نبودم از کرمانشاه به این‌جا بیایید. شهید محراب در جواب آقا فرمودند: من می‌خواستم بیایم و با شما دست بیعت بدهم که اگر من رأی به شما داده‌ام، کأنّه به رسول‌الله صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم رأی داده‌ام.

پدر ‌می‌گفتند: کسی که بعد از امام به درد اسلام می‌خورد، این سید بزرگوار است. کسی که سینه‌اش را سپر می‌کند، همین سید بزرگوار است. من باید از کسی حمایت کنم که تا لحظه‌ی آخر به درد اسلام بخورد و در مقابل کفر جهانی سینه سپر کند و هیچ‌کس بهتر از آقای خامنه‌ای چنین شایستگی را ندارد. این بیان شهید محراب است.

مِنْ أَجْلِ ذَالِکَ کَتَبْنَا عَلىَ‏ بَنىِ إِسرَْ ءِیلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسَا بِغَیرِْ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فىِ الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَ مَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا  وَ لَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَالِکَ فىِ الْأَرْضِ لَمُسرِْفُون. سوره مائده / آیه 32

در خصوص این که قرآن کشتن یک نفر بی گناه را مانند کشتن همة انسان ها می داند، ‌توضیح دهید. مگر همه انسان ها در یک نفر خلاصه می شوند؟

قرآن همان گونه که کشتن یک انسان را مساوی با کشتن تمام انسان ها دانسته،‌ زنده یک انسان را مساوی با زنده کردن تمام انسان ها داشته است.اما چگونه قتل یک انسان مساوی است با قتل همة انسان ها و نجات یک انسان مساوی است با نجات همة‌ انسان ها؟ بعد از ذکر مقدمه ای به اصل پاسخ می رسیم. علما در این باره پاسخ های فراوانی داده اند، اما شایستة ذکر است که در ابتدا می بایست به سراغ ریشة وجودی بشر، یعنی انسانیت انسان برویم که بدان سبب در ابتدای آفرینش،‌ موجودی ممتاز و شایستة تعظیم و تکریم شد. وجود انسان که بی هیچ واسطه ای با نفخة الهی جان گرفت، به همین دلیل تمامی ملائک مأمور به سجده بر او شدند.این تکریم و تعظیم مختص حضرت آدم نبود. اصل انسانیت و شرافت و برتری‌اش نسبت به تمام موجودات و به جهت جوهر وجودی و شرافت ذاتی در نهاد آدم بود که شایستة تکریم شد. سجده مخصوص خداوند است و هنگام خلقت انسان، بر او نیز سجده شد،‌ چون انسان از روح خدا آفریده شده. انسانیت تشکیک بردار نیست. همه در آغاز خلقت بهره ای مساوی از نفس انسانی دارند که البته نفس با ابزار درس یا نادرست، شکوفا یا عقیم می شود. یک قطره آب تمام خواص آب را دارا می باشد و همان یک قطره می تواند در رفع تشنگی مؤثر باشد. یک اقیانوس آب نیز آب است و متراکم از قطرات بسیار می باشد.انسان جزئی از یک کلّ است که تمام شرافت های تعریف شده را در خود دارد، پس اگر ضربه ای متوجهش شود. گویا متوجه همة افراد دیگر شده است،‌ یعنی در واقع کشتن یک انسان بی گناه، کشتن انسانیت و جوهر وجودی است که در نهاد هر انسانی قرار داده شده است. ـ بعضی از مفسران علت مسئله را چنین می نویسند:قرآن در این آیه یک حقیقت اجتماعی و تربیتی را بازگو می کند،‌زیرا اوّلاً کسی که دست به خون انسان بی گناهی می آلاید، در حقیقت چنین آمادگی را دارد که انسان‌های بی گناه دیگری را که با مقتول از نظر انسانی و بی گناهی برابرند،‌ مورد حمله قرار دهد و به قتل برساند. او در حقیقت یک قابل است و طعمة او انسان بی‌گناه،‌ و می‌دانیم تفاوتی میان انسان های بی گناه از این نظر نیست. هم چنین کسی که به خاطر نوع دوستی و عاطفه انسانی. دیگری را از مرگ نجات بخشید، این آمادگی را دارد که این برنامة‌ انسانی را در مورد هر بشر دیگری انجام دهد. او علاقمند به نجات انسان های بی گناه است و از این نظر برای او این انسان و آن انسان تفاوت نمی کند و با توجه به این که قرآن می گوید: "فکأنّما..." استفاده می شود که مرگ و حیات یک نفر اگر چه مساوی با مرگ و حیات اجتماع نیست، اما شباهتی به آن دارد. ثانیاً:‌ جامعة انسانی در حقیقت یک واحد بیش نیست و افراد آن همانند اعضای یک پیکرند. هر لطمه ای به عضوی از اعضای این پیکر برسد، اثر آن کم و بیش در سائر اعضا آشکار می گردد، زیرا یک جامعة بزرگ از افراد تشکیل شده و فقدان یک فرد، خواه ناخواه ضربه ای به همة ‌جامعة ‌بزرگ انسانی است. فقدان او سبب می شود که به تناسب شعاع تأثیر وجودش در اجتماع، محلّی خالی بماند و زیانی از این رهگذر دامن همه را بگیرد. همچنین احیای یک نفس سبب ایای سائر اعضای این پیکر است، زیرا هر کسی به اندازة‌وجود خود در ساختمان مجتمع بزرگ انسانی و رفع نیازمندی های آن اثر دارد؛ بعضی بیشتر و بعضی کمتر".البته می توان از ایة شریفه تفسیر و تأویل دیگری نیز برداشت کرد که مراد از کشتن یا زنده نگاه داشتن؛ این معنا باشد که اگر کسی شخصی را از راه راست منحرف کرد، گویا جامعه ای را منحرف کرده یا اگر کسی را به راه راست هدایت کرد،‌ مثل این که مردم یک اجتماع را زنده کرده است. یعنی مقصود از مرگ و زندگی، مرگ و زندگی معنوی باشد. "قابل توجه این که در روایات متعددی وارد شده است که آیه اگر چه مفهوم ظاهرش مرگ و حیات مادی است،‌امّا از آن مهم تر مرگ و حیات معنوی یعنی گمراه ساختن یک نفر یا نجات او از گمراهی است. کسی از امام صادق(ع) تفسیر این آیه را پرسید. امام فرمود: "... تأویل اعظم و مفهوم بزرگتر آیه این است که دیگری را دعوت به سوی راه حق یا باطل کند و او دعوتش را بپذیرد".

از سایت: درگاه پاسخگویی به مسایل دینی

چگونه قتل یک انسان مساوى است با قتل همه انسانها و نجات یک نفر مساوى با نجات همه انسانها؟
آنچه مى‏توان گفت این است که: قرآن در این آیه یک حقیقت اجتماعى و تربیتى را بازگو مى‏کند زیرا: کسى که دست به خون انسان بیگناهى مى‏آلاید در حقیقت چنین آمادگى را دارد که انسانهاى بیگناه دیگرى را به قتل برساند، او در حقیقت یک قاتل است و طعمه او انسان بیگناه، و مى‏دانیم تفاوتى در میان انسانهاى بیگناه از این نظر نیست، همچنین کسى که به خاطر نوع دوستى و عاطفه انسانى، دیگرى را از مرگ نجات بخشد این آمادگى را دارد که این برنامه انسانى را در مورد هر بشر دیگرى انجام دهد و با توجه به این که قرآن مى‏گوید: «فکأنّما ...»
استفاده مى‏شود که مرگ و حیات یک نفر اگر چه مساوى با مرگ و حیات اجتماع نیست اما شباهتى به آن دارد.
 قابل توجه این که، کسى از امام صادق علیه السّلام تفسیر این آیه را پرسید، امام فرمود: منظور از «کشتن» و «نجات از مرگ» که در آیه آمده نجات از آتش سوزى یا غرقاب و مانند آن است، سپس امام سکوت کرد و بعد فرمود: تأویل اعظم و مفهوم بزرگتر آیه این است که دیگرى را دعوت به سوى راه حق یا باطل کند و او دعوتش را بپذیرد.

برگزیده تفسیر نمونه / جلد 1 / صفحه 510

طبق آیات و روایات، هدایت و ارشاد مردم به راه حقّ، نوعى احیا مى‏باشد و گمراه کردن مردم، نوعى قتل است. سوره انفال، آیه 24، دعوت پیامبر را مایه‏ ى حیات مردم مى‏خواند:
 «دَعاکُمْ لِما یُحْیِیکُمْ».
امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: «من اخرجها من ضلال الى هدى فکانما أحیاها و من اخرجها من هدى الى الضلال فقد قتلها» هر کس نفس منحرفى را هدایت کند او را زنده کرده و هر کس دیگرى را منحرف کند او را کشته است.

تفسیر نور / جلد 3 / صفحه 73